Αρίστων

Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Βασιλιάς της Σπάρτης (6ος αι. π.Χ.). Συμβασίλεψε με τον Αγιάδη Αναξανδρίδα. Βασίλεψε περίπου 40 χρόνια και νίκησε τους Τεγεάτες. 2. Κυρηναίος πολιτικός (τέλη 5ου – αρχές 4ου αι. π.Χ.). Ηγέτης της δημοκρατικής μερίδας της Κυρήνης. Δέχτηκε συμβιβασμό για την εκ περιτροπής για έναν χρόνο διοίκηση της πολιτείας από το δημοκρατικό και το αριστοκρατικό κόμμα. 3. Αθηναίος τραγικός ποιητής (τέλη 5ου – αρχές 4ου αι. π.Χ.). Ήταν νόθος γιος του Σοφοκλή, πατέρας του Σοφοκλή του νεότερου, επίσης τραγικού ποιητή. Από τα έργα του δεν σώζονται ούτε τίτλοι ούτε αποσπάσματα. 4. Σπαρτιάτης χαλκοπλάστης (5ος αι. π.Χ.). Μαζί με τον αδελφό του Τελέστα φιλοτέχνησαν το κολοσσιαίο χάλκινο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία. 5. Στωικός φιλόσοφος (3ος αι. π.Χ). Υπήρξε μαθητής του Ζήνωνα του Κιτιέα, ιδρυτή της Στωικής σχολής από τον οποίο έλαβε αυστηρή παιδεία. Κατά μαρτυρία του Διογένη του Λαέρτιου, ήταν από φύση ατίθασος, η επίδραση όμως του Ζήνωνα τον διέπλασε σε προσωπικότητα ηθικού κύρους και γοητευτικού λόγου. Μετά τον θάνατο του δασκάλου του, ακολουθεί δική του κατεύθυνση, χαλαρώνοντας κάπως την άκρατη ηθική αυστηρότητα του ιδρυτή της σχολής, πράγμα που σχολιάζει ο μαθητής του Ερατοσθένης ως διάβαση του μεσοτοίχου αρετής και ηδονής. Ο Α. παραμερίζει το φυσικό και λογικό μέρος της φιλοσοφίας, ως απρόσιτα ή αδιάφορα για την πρακτική ζωή, και εξαίρει το ηθικό μέρος, πράγμα χαρακτηριστικό των τάσεων της εποχής και του ίδιου του στωικισμού. Οι διάφορες αρετές, όπως η φρόνηση, η δικαιοσύνη κλπ., είναι κατά τον Α. εκδηλώσεις της μίας και μόνης αρετής, της υγείας. Συγγράμματα του Α. δεν σώζονται, εκτός από τις επιστολές του προς τον Κλεάνθη, συμμαθητή του και διάδοχο του Ζήνωνα στη διεύθυνση της στωικής σχολής. 6. Α. ο Κείος (3ος αι. π.Χ.). Περιπατητικός φιλόσοφος, διάδοχος του Λύκωνα στη διεύθυνση του Λυκείου. Συγγραφέας των έργων Λύκων, Περί γήρως κλπ. 7. Α. ο Κώος (2ος αι. π.Χ.). Περιπατητικός φιλόσοφος, μαθητής του προηγούμενου. 8. Α. ο Αλεξανδρεύς (1ος αι. π.Χ.). Φιλόσοφος, αρχικά ακαδημαϊκός έπειτα περιπατητικός, μαθητής του Αντιόχου του Ασκαλωνίτη. 9. Α. ο Πελλαίος (2ος αι. μ.Χ.). Χριστιανός απολογητής. Καταγόταν από την Πέλλα της Παλαιστίνης. Έγραψε σύντομη απολογία με τίτλο Αντιλογία ή διάλεξις Παπίσκου και Ιάσονος περί Χριστού. Η απολογία αυτή γράφτηκε περίπου το 140 μ.Χ. και ήδη το 178 μ.Χ. ο Κέλσος στην πολεμική του κατά του χριστιανισμού τη χαρακτηρίζει «ου γέλωτος αλλά μάλλον ελέους και μίσους αξίαν». Από αυτή σώζονται μερικά αποσπάσματα.